Εν Αθήναις Αρχαιολογική εταιρεία, 1956. — 251 σ. — (Βιβλιοθήκη της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας 38).
Τὸ βιβλίον τοῦτο πραγματεύεται ἐν γένει περὶ τῶν ἐκκλησιῶν καὶ τῶν
μοναστηρίων τῆς Γορτυνίας. Η περιοχὴ αὕτη τῆς κεντρικῆς Πελοποννήσου,
ὀρεινὴ καὶ δύσβατος, ἄγονος ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, ὑπῆρξεν ἀνέκαθεν ἀπομεμονω-
μένη ἀπὸ τὰς κυρίας ὁδοὺς ἐπικοινωνίας μεταξὺ τῶν πλουσιωτέρων περιοχῶν
τῆς Ν. Ἑλλάδος, τοιουτοτρόπως δὲ δὲν ηὐνοήθη ἦ ἀνάπτυξις εἷς αὐτὴν κέν-
τρων ἐμπορικῶν.
Oὶ ἀνωτέρω λόγοι συνετέλεσαν εἰς τὴν ἔλλειψιν μνημειωδῶν κτισμάτων
ἰδίως κατὰ τὴν ,περίοδον τοῦ μεσαίωνος, ὁπότε ἦ ἐπαρχία αὕτη ἐγνώρισεν
ἀδιαφορίαν καὶ ἐγκατάλειψιν, ὡς καὶ ἄλλαι ἐπαρχίαι τοῦ Ἑλλαδικοῦ θέματος,
ἀπομεμακρυσμέναι ἀπὸ τὰ κύρια ἐνδιαφέροντα τοῦ Βυζαντίου.